Metoda ta znalazła zastosowanie w wielu zaburzeniach m.in. w neurorehabilitacji po urazach mózgu, ADHD, bólach głowy, autyzmie, zespole Aspergera, zaburzeniach snu, zespole stresu pourazowego (PTSD), depresji i nerwicach i innych. Każdego roku  wyniki badań naukowych w czołowych ośrodkach na całym świecie pokazują kolejne zaburzenia, w których ta metoda jest skuteczna.

Jest to stopniowy proces uczenia się.

W trakcie badań wyjściowych sprawdzamy, w jaki sposób działa mózg pacjenta, w jaki sposób trudności i problem pacjenta korespondują z wynikami diagnostyki EEG, analizy ilościowej QEEG, a także wiedzy na temat funkcjonowania mózgu i korelacji pomiędzy wzorcami EEG a stanami umysłu.

Zarówno trening Neurofeedback jak i jego połączenie z tradycyjnym treningiem Biofeedback to potężne narzędzia, ktore pacjent może użyć do przezywciężania niektórych objawów lub wzorców objawów, wspólnych dla szeregu zaburzeń. Zmianom podlegają niektóre bardzo ogólne i ważne obwody neuronalne. Być może, że gdy pierwsze kluczowe objawy zostaną zniesione, możlwa stanie się dalsza idywidualna samoregulacja. Osoby takie zaczynają być zdolne do kontrolowania swoich objawów, a następnie kompensowania pozostałych problemów. W ten sposób trenuje się elastyczność umysłową oraz umiejętność kontroli.

Strona praktyczna metody Neurofeedback ma swoje podłoża w labolatoriach badawczych. Opiera się ona zarówno na teorii uczenia się, jak i na obserwacjach empirycznych dotyczących skutków treningu. Ponadto, każdy z naszych terapeutów wnosi dodatkwo swoją wiedzę, wykształcenie i doświadzenie z dziedzin pedagogiki, psychologii edukacyjnej, strategii metakognitywnych, sportu i innych. Łączenie treningu Neurofeedback z nauczaniem strategii oraz wykonywaniem zadań szkolnych jest również poparte zasadami teorii uczenia się oraz wynikami badań naukowych.